Bij MDF hebben we een passie voor het betekenisvol maken van leren, vooral voor volwassenen die een schat aan ervaring meebrengen. We weten dat volwassenen het beste leren wanneer nieuwe inzichten direct aansluiten bij hun eigen realiteit, wanneer het leren praktijkgericht is en wanneer ze het geleerde onmiddellijk kunnen toepassen. Daarom geven we niet alleen trainingen, we creëren ze ook samen met onze partners en deelnemers. Onze recente samenwerking met Oiko credit International is een goed voorbeeld van deze aanpak in actie.
De uitdaging: goede theorie, nieuwe context
Oiko credit International vroeg ons om te helpen bij het uitrollen van hun Agricultural Value Chain (AVC) methodologie naar een bredere groep financiële instellingen en consultants in Oost-Afrika. De methodologie, oorspronkelijk ontwikkeld door IDEPRO in Latijns-Amerika en door de jaren heen verfijnd, was solide. Maar het introduceren ervan bij een grotere, gemengde groep professionals was een uitdaging.
Een standaard trainingsaanpak waarin de volledige methodologie in detail wordt uitgelegd, zou de deelnemers waarschijnlijk overweldigen voordat ze de kans kregen om aan de slag te gaan. Wat nodig was, was een slimmer leertraject: een traject dat mensen hielp de methodologie op een praktische manier te begrijpen, te internaliseren en toe te passen.
De oplossing: samen leren ontwerpen dat aanslaat
Het was onze taak om de methodologie te helpen wortelen, niet door deze te vereenvoudigen, maar door het gemakkelijker te maken om ermee in contact te komen. En dat begon met luisteren. Samen met lokale consultants en de eigenaar van de methodologie onderzochten we wat het werkelijke doel van de training was, stelden we leerprioriteiten vast en definieerden we kernboodschappen. Het was duidelijk dat een traditionele, lineaire doorloop van de methodologie te veel van het goede zou zijn. In plaats daarvan ontwierpen we een leerproces dat uitnodigde tot verkennen en geleidelijk vertrouwen opbouwde.
We concentreerden ons op praktische instaptools die direct zinvol waren, voordat we de bredere methodologie in verteerbare stappen introduceerden. Het doel was om een trainingservaring te creëren die relevant, boeiend en uitvoerbaar aanvoelde.
Zo zag dat er in de praktijk uit:
1. Een duidelijke, gebruiksvriendelijke handleiding voor de tools, samengesteld met lokale input
2. Interactieve sessies die lezingen vervingen door praktische oefeningen en echte gesprekken
3. Lokale casestudies, zoals Unaitas Microfinance in Kenia, om het leren te onderbouwen
4. Collegiale leermomenten, waarbij deelnemers hun eigen inzichten en ervaringen deelden
5. En praktische tips aan het einde van elke sessie, klaar om toe te passen in hun werk met/voor kleine boerenbedrijven.
Het resultaat: van weerstand naar eigenaarschap
Wat we zagen was een complete verschuiving. Consultants die de methodologie eerst zwaar en abstract vonden, werden zelfverzekerde facilitators. Financiële instellingen gingen niet alleen weg met kennis, maar ook met motivatie en concrete plannen om AVC-tools te testen bij hun boerenklanten. Het verschil? De inhoud veranderde niet, maar de leeraanpak wel en dat zorgde ervoor dat deelnemers zich verbonden en capabel voelden.
Dit project herinnert ons er duidelijk aan dat leren beklijft als het relevant, praktisch en gemeenschappelijk is. Vooral in verschillende culturen en systemen gebeurt echt leren niet met mensen, maar met hen.
En dat is precies hoe we graag werken.
